سلام خوبی ؟ دیروز به دنبال پیداکردن نوشته ای جدید به اینجا و بعد هم به یک صفحه قدیمی که ۲ سال پیش فقط دو بار در آن نوشته بودی، سر زدم. چند تا از پست های قبلیت را خواندم و بعد رفتم. امروز که آمدم خوشحالم که می بینم کمی دست به سر و صورت اینجا کشیده ای. این یعنی می خواهی باز هم بنویسی ؟ راستی این سکوت طولانیت نشانه چیست ؟
فعلاْ به مدت دو ماهی به بهانه کنکور نخواهم نوشت.گاهی سر خواهم زد اگر وقتی باشد. مدتی بود به خاطر یکی از پست هایت می خواستم برایت نامه ای بنویسم ولی هرگز وقتش نشد.از حاشیه های آن متن صرفنظر می کنم و تنها به گفتن این ها اکتفا می نمایم : خوب است که به فکر پولی ولی همواره به یاد داشته باش که در زندگی اولین چیز خانواده می باشد.اول آن ها و سپس پول. کمی هم احساس می کنم بی حوصله شده ای.کمی زندگی را آسان تر بگیر.مجبور هم نیستی که همیشه به آدم های اطرافت و کارهایی که می کنند نگاه کنی و از آن ها خرده بگیری.مگر خودت چه قدر کاملی؟!!! به یاد داشته باش هیچ گاه شخصی حاضر نیست سرتاپایش غرق در پول شود اما نتواند همسرش را آن طور که باید ببیند.در ضمن زمانی هم که پدر شوی مسئولیتت بیشتر می شود. کمی از میزان پولکی بودنت کم کن و به خودت برس.بعد هم به خانواده ات. برای من هم دعا کن که از پس کارها و کنکورم به دستی بر بیایم. موفق باشی و پیروز در پناه حق
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
آ ژرده که برون شد از دلم...آن سایه که به نگاهم افتاد....چه شوری که به صدایم انداخت!!!!!
من اینطور شنیده بودمش:
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
برای پست قبلی نظر داده ام.
بخوان !
ای ول.آفرین که وبلاگت را راه انداختی.
سلام
خوبی ؟
دیروز به دنبال پیداکردن نوشته ای جدید به اینجا و بعد هم به یک صفحه قدیمی که ۲ سال پیش فقط دو بار در آن نوشته بودی، سر زدم. چند تا از پست های قبلیت را خواندم و بعد رفتم.
امروز که آمدم خوشحالم که می بینم کمی دست به سر و صورت اینجا کشیده ای.
این یعنی می خواهی باز هم بنویسی ؟
راستی این سکوت طولانیت نشانه چیست ؟
فعلاْ به مدت دو ماهی به بهانه کنکور نخواهم نوشت.گاهی سر خواهم زد اگر وقتی باشد.
مدتی بود به خاطر یکی از پست هایت می خواستم برایت نامه ای بنویسم ولی هرگز وقتش نشد.از حاشیه های آن متن صرفنظر می کنم و تنها به گفتن این ها اکتفا می نمایم :
خوب است که به فکر پولی ولی همواره به یاد داشته باش که در زندگی اولین چیز خانواده می باشد.اول آن ها و سپس پول.
کمی هم احساس می کنم بی حوصله شده ای.کمی زندگی را آسان تر بگیر.مجبور هم نیستی که همیشه به آدم های اطرافت و کارهایی که می کنند نگاه کنی و از آن ها خرده بگیری.مگر خودت چه قدر کاملی؟!!!
به یاد داشته باش هیچ گاه شخصی حاضر نیست سرتاپایش غرق در پول شود اما نتواند همسرش را آن طور که باید ببیند.در ضمن زمانی هم که پدر شوی مسئولیتت بیشتر می شود.
کمی از میزان پولکی بودنت کم کن و به خودت برس.بعد هم به خانواده ات.
برای من هم دعا کن که از پس کارها و کنکورم به دستی بر بیایم.
موفق باشی و پیروز
در پناه حق